Archiwum Hapel.pl

Zbiór poezji Naiki i Maiki oraz ich wiernych fanów!

Tytuł: "Pan Modnoteusz" - inwokacja
Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak choroba;
Ile cię nie trzeba cenić, ten tylko Ixu się dowie,
Kto ci Tlena zbanował. Dziś brzydotę twą w całej ozdobie
Widzę i opisuje, bo nie tęsknie po tobie.

Xopowo, święta co Jasnej bronisz bramy Hogwartu
I w Hogsmeade'owej świecisz ścieżce!
Ty, co grób zamkowy Dumbledorowy ochraniasz z jego wiernym ludem!
Jak mnie dziecko do czarnej magii powróciłaś cudem,
(Gdy od płaczącej Snejki pod Twoję opiekę ofiraowany, martwą podniosłem brew
I zaraz mogłem na miotle do Twych haplowych progu, iść za wróconą magię podziękować Modnu),
Tak nas powrócisz cudem na Haplowe łono,
Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną
Do tych błoń hogwartowych, do tych jezior niebieskich
Szeroko nad szarym Hogwartem rozciągnionych
Do tych drzew malowanym Aikiem
Wyzłacanych Maikiem, posrebrzanym Naikiem
Gdzie bursztynowy eliksor, troll jak śnieg zielony
Gdzie dziewicowym rumieńcem, wampir się sztacha
A wszystko przepasane jakby macką, kulką z mięcha
Na niej z rzadka ciche makarony siedzą
Tekst by: Naika i Maika

Tren I - Serkowy

Wszytki płacze, wszytki łzy Serkowe!
I lamenty, i skargi graczowe,
Wszytki troski na haplu, wszytki wzdychania
I skargi, i frasunki, i różdżką czarowania,
Wszytki a wszytki za raz w Hogwart się mój noście,
A mnie płakać mej odrzuconej zgodzie pomożcie,
Z którą mię niepobożny Ixu rozdzielił
I wszytkich haplowiczów nagle rozbawiła.
Tak więc Anonek, upatrzywszy przejście kryjome,
Miotły liche zbiera, a swe łakome
Gardło pasie; tymczasem miotła się trzęsie
Uboga, a na zbójcę coraz się miece,
Próżno ! bo i na Margeli śmierciożerca zmierza,
A ci nadal kupują pierza.
"Próżno banować" - podobno gracze rzeczecie.
Cóż, prze Modno żywy, nie jest próżno na świecie?
Wszytko próżno! Czarujmy, gdzie nas nie złapią,
A ono wszędy ciśnie permem! Ban - błąd człowieczy!
Nie wiem, co lżej : czy w smutku jawnie żałować,
Czyli się z Serkiem i Ixu mocować?

Tekst by: Naika i Maika

Tren II - Hogwartowy

Jeślim kiedy nad haplem Callidorę miał postawić,
A kwoli temu wieku lekkie czary stawić,
Bodaj żebych był raczej Kolorowo15 kołysał
I z drugimi nieważne Wookiem pieśni pisał,
Którymi by wampirzątka noworodne spiły
I swoich Serków lamenty topiły!
Takie czary mnie zbierać pożyteczniej było
Niżli, w co mię nieszczęście moje dziś wprawiło,
Płakać nad Arvida grobem mej wdzięcznej kulki mięsnej
I skarżyć się na srogość ciężkiej Xopowo.
Alem użyć w obojgu jednakiej wolności
Nie mógł: Hoop time minął, jako w dordzałości
Dowcipu coś ranego; na to mię haplowa przygoda
Margelem wbiła i moja nienagrodna szkoda.
Ani mi teraz łacno dowiadać się o tym,
Jaka mię z perma mego czeka cześć na poty m.
Nie chciałem żywym czarować, dziś umarłym muszę.
A cudzej Snejki płacząc, sam swe kości suszę.
Próżno to! Jakie szczęście ludzi naszladuje,
Tak w nas albo dobrą magię, albo czarną sprawuje.
O prawo krzywdy pełne! O Serkowych cieni
Sroga, nieubłagana, nieużyta miotła!
Tak li moja Animalka, jeszcze żyć na świecie
Nie umiawszy, musiała w ranym czarować lecie?
I nie napatrzawszy się jasności słonecznej
Poszła, nieboga, widzieć hogwartów nocy średniowiecznej !
A bodaj ani była świata oglądała!
Co bowiem więcej, jeno ród a magia pozostała?
A Hogsmeade pociech, które winna z czasem była
Moderatorom swym, w ciężkim je smutku zostawiła

Tekst by: Naika i Maika

"Na modna"
Szlachetny modnie,
To niewiarygodne,
Jak dużo pakujesz,
Aż się zepsujesz.
Tam Emil prawie,
Widzi na jawie,
Kichniesz tu sobie,
Mówimy na zdrowie.
Ani epszego,
Ani droższego,
Bo dobre mienie,
Perły, kamienie,
Także wiek młody
I dar urody
Mieścia wysokie,
Władze szerokie
Dobre są, ale -
Gdy modna wcale,
Nie mamy już siły,
I świat niemiły. 
Lorcanie dogi,
Mój dom ubogi
Oddany tobie
Ulubuj sobie!

Jeśli chcieliście żeby to było śmieszne, to nie, nie jest.

To nie ma byc zabawne. Ma pozwolić graczom na danie upustu emocjom oraz swojej inwencji twórczej

noo to niech sami cos napisza a nie biora losowe dzielo i zmieniaja losowe slowka i wychodzi cos co nie ma absolutnie sensu X'D

Zgadzam się z tobą Macieju :<

Humanistą nie jestem, ale:

Tren, lament, płacz (żałobny) – utwór liryczny o charakterze żałobnym.Utwory takie były poświęcane zmarłej osobie i wyrażały żal oraz smutek z powodu jej odejścia.