Jeszcze troszkę pyłu. Oko traszki, nogi żaby...
Cyt! Uwaga! Zaczynamy!

Za morzami, za rzekami,
Za lasami, za górami,
Żył przed bardzo wielu laty,
Mag potężny i bogaty…

Aż pewnego razu w mieście, 
Dostał w gębę miłość w cieście.

Oh, a czegoś się spodziewał? To historia, w której zwyciężyła wiedźma. Nie ma smoka, dobrej wróżki, pantofelka, brak też tutaj gadających zwierząt. Jest zaś ona. Piękna, młoda i wiecznie niezadowolona. Winą obarczyła głupca, który wepchnął spory kawał ciasta w te obrzydłe, stare usta. Los był już jej zapisany. 

Wiedziała, albowiem wiązała konszachty z samym Szatanem.