25.10.2018 21:09
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 27.10.2018 13:02 przez vmush. Edytowano w sumie 4 razy.)
Imię i nazwisko: Sofia Cooke
Miejsce urodzenia: Londyn
Status krwi: 25%
Cechy charakteru: W czasie rozmowy Sofia zachowuje się dość spokojnie i taktownie. Zwykle stara się być otwarta i zachowuje się przyjacielsko, zawsze pokazując pozytywne emocje. Podczas rozmowy próbuje okazywać swojemu rozmówcy duże zainteresowanie i zrozumienie.
Panna Cooke ma bardzo charakterystyczny sposób postępowania w trakcie rozmowy. Może zamilknąć na dłuższy czas zanim odpowie na pytanie bądź skomentuje stwierdzenie. To może powodować wrażenie, że przyswaja zdobyte informacje. Dziewczyna nigdy nie boi się pokazać, że czegoś nie rozumie albo nie wie, nie waha się prosić o powtórzenie lub uszczegółowienie informacji. Do tego, Sofia lubi okazywać, że wreszcie coś zrozumiała i lubi wyjaśniać różne kwestie innym. Robi to zawsze powoli i metodycznie, dając praktyczne przykłady. Lubi też mieć ostatnie słowo w rozmowie, podsumowując dialog.
Nie łatwo jej rozgniewać, ale gdy są się rozzłości to trudno ją uspokoić. Lubi gry wymagające szybkiego myślenia i taktyki.
Nastolatka ma żelazną samokontrolę i prawie zawsze osiąga cele. Jeśli wymaga tego sytuacja, potrafi zdeptać wszystko i wszystkich, kompletnie ignorując zasady etyczne. Jeśli przedsięwzięcie staje się zbyt duże i trudno je kontrolować, przekazuje mniej istotne części projektu innym, dając im wolną rękę przy ich realizacji.
Często zabiera miejsce, żeby czuć się lepiej, przy czym robi to zupełnie naturalnie i nie zawsze świadomie. Będzie to np. zajęcie dodatkowego palnika na wspólnej kuchence gazowej albo wolnego miejsca na bieliźnianym sznurze - dziewczyna będzie głęboko oburzona, jeśli zrobi to ktoś inny. Dla niej wypełnianie sobą przestrzeni to również bardzo naturalny stan. Często (sama tego nie zauważając) wybiera dla siebie centralne miejsce w przestrzeni - wysuwając na przykład fotel na środek pokoju. Bardzo odpowiada jej przebywanie w pomieszczeniu z ludźmi siedzącymi wzdłuż ścian - czuje się jak na tronie.
Na każdy temat chce sobie wyrobić własne zdanie, więc nie przyjmuje cudzych poglądów, choć trzeba przyznać, że jej własne bywają dość zmienne, prawdopodobnie dlatego, że nie może się zdecydować, jaki system myślenia przyjąć na stałe. Wszystko ogląda pod tym kątem, czy dana rzecz może jej przynieść jakiś pożytek, jeśli tak nie jest, od razu traci dla niej całe zainteresowanie.
Z natury obdarzona jest dobrą pamięcią. Ma własną odpowiedź na każde pytanie i potrafi ją uzasadnić. Badając problem stara się nie pomijać nawet mało znaczących szczegółów, choć jak każdy potrafi się srogo pomylić.
Ogromną uwagę zwraca na wiarygodność źródeł informacji, woli nie korzystać z niesprawdzonych źródeł. Jeśli zajdzie taka potrzeba, to będzie dobierać informacje niezwykle dokładnie i pedantycznie.
Sofia bardzo stresuje się słuchając historii o różnych zmartwieniach, szczególnie jeśli je opowiadają kompletnie postronni ludzie, których słabo zna, ponieważ nie umie wczuć się w rolę ich pocieszyciela. Mimo to, nastolatka lubi przynajmniej starać się ich rozweselić. Często coś mówi lub robi tylko po to by poprawić nastrój.
Posiada nieprzeciętną wyobraźnię, która oddaje jej większe zasługi, niż można by było się tego spodziewać – między innymi pozwala jej obmyślać wyjścia najlepsze z najbardziej skomplikowanych tarapatów. Szkoda tylko, że wymyśla je po fakcie i często nie przydają jej się. Krótko mówiąc, cecha przydatna jej tylko kiedy robi coś, co wymaga tego.
Posiada ona również wielką łatwość dostosowywania się do zmieniających się ciągle warunków i okoliczności otoczenia, głównie dzięki swemu elastycznemu umysłowi, który pracuje bardzo szybko i niemal przez cały czas znajduje się na wysokich obrotach. Jest także wielką estetką i potrafi docenić piękno w każdej jego postaci. Jej pamiętliwość powoduje, że kiedy ktoś raz zawiedzie jej zaufanie, w większości przypadków nie udaje mu się go tak do końca odbudować już nigdy, bez względu na to, ile włoży w to wysiłku.
Nie posiada zdolności organizatorskich ani kierowniczych. Zamiast tego woli, gdy inni wydają jej polecenia i mówią, co ma robić. Doskonale zdaje sobie sprawę, że nie jest najlepsza w podejmowaniu decyzji i nigdy jej to dobrze nie wychodziło.
Wygląd postaci: Bardzo niska i chuda dziewczyna - mierzy zaledwie metr pięćdziesiąt dwa, a waży około czterdzieści kilogramów. Ma drobne kostki i nadgarstki oraz wąskie, lekko pochylone ramiona. Przy barkach widać subtelnie zarysowane obojczyki, ale łatwo też zauważyć długie ręce z zadbanymi dłońmi. Cera jest niesamowicie jasna, choć nie całkowicie biała. Czerwony rumieniec nadający jej wyglądu lalki oraz charakterystyczny, miły uśmiech to jedne z jej ulubionych cech własnego wyglądu. Oblicze ma owalne, jednak przypominające trochę okrągłe. W jej oczach czają się charakterystyczne dla niej iskierki — łagodne, pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że pokrzepiające. Ciut podkrążone, sporych rozmiarów narządy wzroku z tęczówkami w kolorze bardzo jasnego brązu oraz naturalnie podkręconymi, kruczoczarnymi rzęsami. Widoczne są nad nimi kształtne, jasne brwi. Usta Sofii są średniej wielkości, ponadto mają barwę jaśniutkiego różu, oscylującego w ciepłych odcieniach, zaś nos dziewczyny jest prosty i nieco zadarty. Włosy nastolatki są dosyć krótkie. Sięgające lekko przed ramiona, gęste i wiecznie rozczochrane. Mają one odcień ciepłego jasnego blondu. Przydługa, falowana grzywka delikatnie opada na czoło, prawie zasłaniając prawe oko. Na szczęście zawsze ma przy sobie jakieś spinki.
Historia postaci: Jej rodzina nie była niezwykła. Dzieciństwo też miała niczego sobie. Szkoła jak wszystkie inne, kilku przyjaciół i tona znajomych. Nauczyciele też ją lubili. Czego chcieć więcej? Właśnie, niczego. Tak myśleli wszyscy, dopóki jej ukochani dziadkowie nie umarli w wypadku. Ileż ona się napłakała! Niespodziewanie, wtedy właśnie objawiła się jej moc. Pewnego razu tata przyszedł do niej, sprawdzić jak się czuje. Oczywiście dziewczynie nie spodobało się to i po kilku minutach rozmowy w nagłym przypływie irracjonalnej, wielkiej złości popchnęła go na ścianę. Po tym, jak mężczyzna wielce oszołomiony, poniekąd wściekły i zawiedziony na córce wyszedł z jej pokoju chwiejnym krokiem Sofia zauważyła wielką dziurę w miejscu, w które trafiła; po kilku sekundach szoku doznała kolejnego, kiedy poczuła piekielny ból w dłoniach. Spojrzała na nie i stała tak przez przynajmniej pół godziny — niezmierzenie zdziwiona i na środku pokoju. Ukradkiem też widziała unoszący się dym.
Ojciec bez problemu jej wybaczył kiedy tylko zobaczył jak bardzo dziewczyna szlocha. Przecież nie chciała.
Po okresie pół roku przez okno wleciał list z Hogwartu. Wszyscy byli prze szczęśliwi, Sofia na początku też, ale potem posmutniała przypominając sobie o jej przyjaciołach. Matka szybko dodała jej otuchy, przez co dziewczyna też znowu stała się podekscytowana.
Wizyta na ulicy pokątnej przebiegła szybko, Sofia jej nawet nie pamięta, ponieważ wszystko zagłuszały jej przemyślenia.
Przy wyjeździe, przyzna, płakała ciut. Czuła, że będzie tęskniła za rodzicami jak nigdy, a oni za nią.
Udziel poprawnych odpowiedzi:
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: Cześć, jak się nazywasz?
Jestem Sofia Cooke *odpowiedziała spokojnie. Uśmiechnęła się lekko i przekrzywiła głowę w lewo, przyglądając się tymczasowemu towarzyszowi.* A ty?
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: (Ej, wiesz gdzie jest Pałac Kultury w Warszawie?)
(Na placu Defilad)
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: *podaje Ci talerz, wypełniony jakąś zupą*
*Podejrzliwie spojrzała na chłopaka wymuszając trochę uśmiech, po czym ostrożnie zabrała od niego naczynie i wymamrotała cicho* Dziękuję?
Skąd dowiedziałeś/aś się o serwerze: Trafiłam przypadkiem, ale spodobało mi się i zostaję.
Czy przeczytałeś regulamin serwera Hapel.pl?: Tak.
Miejsce urodzenia: Londyn
Status krwi: 25%
Cechy charakteru: W czasie rozmowy Sofia zachowuje się dość spokojnie i taktownie. Zwykle stara się być otwarta i zachowuje się przyjacielsko, zawsze pokazując pozytywne emocje. Podczas rozmowy próbuje okazywać swojemu rozmówcy duże zainteresowanie i zrozumienie.
Panna Cooke ma bardzo charakterystyczny sposób postępowania w trakcie rozmowy. Może zamilknąć na dłuższy czas zanim odpowie na pytanie bądź skomentuje stwierdzenie. To może powodować wrażenie, że przyswaja zdobyte informacje. Dziewczyna nigdy nie boi się pokazać, że czegoś nie rozumie albo nie wie, nie waha się prosić o powtórzenie lub uszczegółowienie informacji. Do tego, Sofia lubi okazywać, że wreszcie coś zrozumiała i lubi wyjaśniać różne kwestie innym. Robi to zawsze powoli i metodycznie, dając praktyczne przykłady. Lubi też mieć ostatnie słowo w rozmowie, podsumowując dialog.
Nie łatwo jej rozgniewać, ale gdy są się rozzłości to trudno ją uspokoić. Lubi gry wymagające szybkiego myślenia i taktyki.
Nastolatka ma żelazną samokontrolę i prawie zawsze osiąga cele. Jeśli wymaga tego sytuacja, potrafi zdeptać wszystko i wszystkich, kompletnie ignorując zasady etyczne. Jeśli przedsięwzięcie staje się zbyt duże i trudno je kontrolować, przekazuje mniej istotne części projektu innym, dając im wolną rękę przy ich realizacji.
Często zabiera miejsce, żeby czuć się lepiej, przy czym robi to zupełnie naturalnie i nie zawsze świadomie. Będzie to np. zajęcie dodatkowego palnika na wspólnej kuchence gazowej albo wolnego miejsca na bieliźnianym sznurze - dziewczyna będzie głęboko oburzona, jeśli zrobi to ktoś inny. Dla niej wypełnianie sobą przestrzeni to również bardzo naturalny stan. Często (sama tego nie zauważając) wybiera dla siebie centralne miejsce w przestrzeni - wysuwając na przykład fotel na środek pokoju. Bardzo odpowiada jej przebywanie w pomieszczeniu z ludźmi siedzącymi wzdłuż ścian - czuje się jak na tronie.
Na każdy temat chce sobie wyrobić własne zdanie, więc nie przyjmuje cudzych poglądów, choć trzeba przyznać, że jej własne bywają dość zmienne, prawdopodobnie dlatego, że nie może się zdecydować, jaki system myślenia przyjąć na stałe. Wszystko ogląda pod tym kątem, czy dana rzecz może jej przynieść jakiś pożytek, jeśli tak nie jest, od razu traci dla niej całe zainteresowanie.
Z natury obdarzona jest dobrą pamięcią. Ma własną odpowiedź na każde pytanie i potrafi ją uzasadnić. Badając problem stara się nie pomijać nawet mało znaczących szczegółów, choć jak każdy potrafi się srogo pomylić.
Ogromną uwagę zwraca na wiarygodność źródeł informacji, woli nie korzystać z niesprawdzonych źródeł. Jeśli zajdzie taka potrzeba, to będzie dobierać informacje niezwykle dokładnie i pedantycznie.
Sofia bardzo stresuje się słuchając historii o różnych zmartwieniach, szczególnie jeśli je opowiadają kompletnie postronni ludzie, których słabo zna, ponieważ nie umie wczuć się w rolę ich pocieszyciela. Mimo to, nastolatka lubi przynajmniej starać się ich rozweselić. Często coś mówi lub robi tylko po to by poprawić nastrój.
Posiada nieprzeciętną wyobraźnię, która oddaje jej większe zasługi, niż można by było się tego spodziewać – między innymi pozwala jej obmyślać wyjścia najlepsze z najbardziej skomplikowanych tarapatów. Szkoda tylko, że wymyśla je po fakcie i często nie przydają jej się. Krótko mówiąc, cecha przydatna jej tylko kiedy robi coś, co wymaga tego.
Posiada ona również wielką łatwość dostosowywania się do zmieniających się ciągle warunków i okoliczności otoczenia, głównie dzięki swemu elastycznemu umysłowi, który pracuje bardzo szybko i niemal przez cały czas znajduje się na wysokich obrotach. Jest także wielką estetką i potrafi docenić piękno w każdej jego postaci. Jej pamiętliwość powoduje, że kiedy ktoś raz zawiedzie jej zaufanie, w większości przypadków nie udaje mu się go tak do końca odbudować już nigdy, bez względu na to, ile włoży w to wysiłku.
Nie posiada zdolności organizatorskich ani kierowniczych. Zamiast tego woli, gdy inni wydają jej polecenia i mówią, co ma robić. Doskonale zdaje sobie sprawę, że nie jest najlepsza w podejmowaniu decyzji i nigdy jej to dobrze nie wychodziło.
Wygląd postaci: Bardzo niska i chuda dziewczyna - mierzy zaledwie metr pięćdziesiąt dwa, a waży około czterdzieści kilogramów. Ma drobne kostki i nadgarstki oraz wąskie, lekko pochylone ramiona. Przy barkach widać subtelnie zarysowane obojczyki, ale łatwo też zauważyć długie ręce z zadbanymi dłońmi. Cera jest niesamowicie jasna, choć nie całkowicie biała. Czerwony rumieniec nadający jej wyglądu lalki oraz charakterystyczny, miły uśmiech to jedne z jej ulubionych cech własnego wyglądu. Oblicze ma owalne, jednak przypominające trochę okrągłe. W jej oczach czają się charakterystyczne dla niej iskierki — łagodne, pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że pokrzepiające. Ciut podkrążone, sporych rozmiarów narządy wzroku z tęczówkami w kolorze bardzo jasnego brązu oraz naturalnie podkręconymi, kruczoczarnymi rzęsami. Widoczne są nad nimi kształtne, jasne brwi. Usta Sofii są średniej wielkości, ponadto mają barwę jaśniutkiego różu, oscylującego w ciepłych odcieniach, zaś nos dziewczyny jest prosty i nieco zadarty. Włosy nastolatki są dosyć krótkie. Sięgające lekko przed ramiona, gęste i wiecznie rozczochrane. Mają one odcień ciepłego jasnego blondu. Przydługa, falowana grzywka delikatnie opada na czoło, prawie zasłaniając prawe oko. Na szczęście zawsze ma przy sobie jakieś spinki.
Historia postaci: Jej rodzina nie była niezwykła. Dzieciństwo też miała niczego sobie. Szkoła jak wszystkie inne, kilku przyjaciół i tona znajomych. Nauczyciele też ją lubili. Czego chcieć więcej? Właśnie, niczego. Tak myśleli wszyscy, dopóki jej ukochani dziadkowie nie umarli w wypadku. Ileż ona się napłakała! Niespodziewanie, wtedy właśnie objawiła się jej moc. Pewnego razu tata przyszedł do niej, sprawdzić jak się czuje. Oczywiście dziewczynie nie spodobało się to i po kilku minutach rozmowy w nagłym przypływie irracjonalnej, wielkiej złości popchnęła go na ścianę. Po tym, jak mężczyzna wielce oszołomiony, poniekąd wściekły i zawiedziony na córce wyszedł z jej pokoju chwiejnym krokiem Sofia zauważyła wielką dziurę w miejscu, w które trafiła; po kilku sekundach szoku doznała kolejnego, kiedy poczuła piekielny ból w dłoniach. Spojrzała na nie i stała tak przez przynajmniej pół godziny — niezmierzenie zdziwiona i na środku pokoju. Ukradkiem też widziała unoszący się dym.
Ojciec bez problemu jej wybaczył kiedy tylko zobaczył jak bardzo dziewczyna szlocha. Przecież nie chciała.
Po okresie pół roku przez okno wleciał list z Hogwartu. Wszyscy byli prze szczęśliwi, Sofia na początku też, ale potem posmutniała przypominając sobie o jej przyjaciołach. Matka szybko dodała jej otuchy, przez co dziewczyna też znowu stała się podekscytowana.
Wizyta na ulicy pokątnej przebiegła szybko, Sofia jej nawet nie pamięta, ponieważ wszystko zagłuszały jej przemyślenia.
Przy wyjeździe, przyzna, płakała ciut. Czuła, że będzie tęskniła za rodzicami jak nigdy, a oni za nią.
Udziel poprawnych odpowiedzi:
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: Cześć, jak się nazywasz?
Jestem Sofia Cooke *odpowiedziała spokojnie. Uśmiechnęła się lekko i przekrzywiła głowę w lewo, przyglądając się tymczasowemu towarzyszowi.* A ty?
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: (Ej, wiesz gdzie jest Pałac Kultury w Warszawie?)
(Na placu Defilad)
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: *podaje Ci talerz, wypełniony jakąś zupą*
*Podejrzliwie spojrzała na chłopaka wymuszając trochę uśmiech, po czym ostrożnie zabrała od niego naczynie i wymamrotała cicho* Dziękuję?
Skąd dowiedziałeś/aś się o serwerze: Trafiłam przypadkiem, ale spodobało mi się i zostaję.
Czy przeczytałeś regulamin serwera Hapel.pl?: Tak.
Składając podanie, akceptuję regulaminy serwera Hapel.pl i zobowiązuje się do ich przestrzegania.
![[Obrazek: H1mA9mJ.png]](https://i.imgur.com/H1mA9mJ.png)
]