[Nagini]

Imię i nazwisko: 
Szambonella Betty Dick

Miejsce urodzenia: 
Royal Brompton Hospital, Londyn

Status krwi: 
0%

Cechy charakteru: 
Jaka jestem? Odpowiem zupełnie szczerze! Przede wszystkim jestem koleżeńska i otwarta na innych ludzi. Lubię rozmawiać, ale nienawidzę wyzwisk, więc osoby, które nie szanują innych powinny mieć się na baczności. Pomocna, taka właśnie jestem. Zawsze potrafię wyciągnąć rękę do osoby potrzebującej i nigdy jej nie olewam. No dobra... Czasami jestem złośliwa, bo kiedy trafi się idealna okazja, to nie mogę się powstrzymać. Po moim ciele nie widać, że jestem aktywna, ale jestem! Uwielbiam zabawy i sporty, więc zawsze biorę udział kiedy nadarzy się okazja.

Wygląd postaci:
Teraz trochę o moim wyglądzie. To temat, którego wolałabym uniknąć, ale postaram się opisać jak najdokładniej. Jestem dosyć niską blondynką o brązowych oczach. Jestem trochę większa niż inni, co nie znaczy, że nie uprawiam sportów, okej? Często chodzę uśmiechnięta od ucha do ucha, bo trudno mnie zasmucić czy też rozgniewać. Jeśli chodzi o ubiór, to naprawdę rzadko można mnie zobaczyć w sukienkach. Mi to nawet ta spódnica w mundurku się nie podoba, ale mus to mus. Chyba raczej nie zwracam większej uwagi na mój styl. Ubieram to co znajdę w walizce i jakoś nie patrzę na to czy t-shirt jest w paski a bluza w kropki.

[Wizualizacja]

Spoiler

Historia postaci:
Nazywam się Szambonella Betty Dick, ale rodzice mówią na mnie Żyrandol, bo jak byłam mała, to spadł mi na głowe. Moje dzieciństwo było smutne, ponieważ byłam cały czas gnębiona z powodu mojej tuszy. Mama nigdy nie pozwalała mi czytać książek, uczyć się i bawić z innymi. Mam wrażenie, że jestem tylko jej służącą, która nosi worki z ziemniakami i jest zmuszana do oglądania The Oprah Winfrey Show. W przeddzień moich dziesiątych urodzin stało się coś dziwnego. Ta wstrętna Ashley Stoughton powiedziała, że z takim nochalem wstydziłaby się pójść do piwnicy po ziemniaki, bo szczury pouciekałyby ze strachu. Ogarnął mnie szał, drżałam, a z mego tyłka wydostał się płomień, który spalił jej trawnik. Ciężko było wytłumaczyć taką sytuacje, lecz rodzina Stoughtonów uwierzyła w wersje, że to tylko gazy po porannym kebabie. Dla mnie również było to coś nowego, nigdy nie wychodził ze mnie ogień. Pewnego razu do naszych drzwi zapukał dziwny starzec, będący jednym z pracowników Hogwartu. Opowiedział o świecie magii, o szkole i o tym kim właściwie jestem. Z początku się bałam, ale nie tego świata, tylko reakcji moich rodziców. Ostatecznie zgodzili się na mój wyjazd do zamku. Wydaje mi się, że zrobili to tylko dlatego, że chcieli się mnie pozbyć. Ale to nic! Właściwie to sama miałam zamiar uciec, ale skoro dostałam okazje na coś takiego, to czemu miałabym nie skorzystać? Razem z siwym czarodziejem udałam się do Dziurawego Kotła, czyli miejsca, w którym było wielu takich jak ja, ale starych i pomarszczonych. Czułam się raczej jak w domu starców. No, jednak okazało się, że to nie jest ten cały Hogwart, tylko miejsce gdzie robi się zakupy przed wyjazdem do niego. Kupiłam różdżkę, sowę, podręczniki i słodycze, które zjadłam jeszcze przed wejściem do pociągu. Podróż ciągnęła się w nieskończoność, ale było warto. Zamek jest naprawdę piękny, a ja? Siedzę tu już niecały rok i piękno spływa również po mnie. 

Udziel poprawnych odpowiedzi:
Pomocnik  UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: Cześć, jak się nazywasz?
Cześć, nazywam się Szambonella! A ty?

Pomocnik  UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: (Ej, wiesz gdzie jest Pałac Kultury w Warszawie?)
(Nie wiem.)

Pomocnik  UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: *podaje Ci talerz, wypełniony jakąś zupą*
*Odebrała talerz i uśmiechnęła się szeroko* Dziękuję!

Skąd dowiedziałeś/aś się o serwerze:
Nie pamiętam.

Czy przeczytałeś regulamin serwera Hapel.pl?
Tak

Składając podanie, akceptuję regulaminy serwera Hapel.pl i zobowiązuje się do ich przestrzegania.

[Mikowskyy]

Zaakceptowane!

Trafiasz do...

Na serwerze zgłoś się po rangę, pisząc: /helpop Zaakceptowano moje podanie. [Link do podania].