20.08.2019 01:00
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 22.08.2019 00:14 przez Lavette_Shellen. Edytowano w sumie 4 razy.)
Imię i nazwisko: Lavette Shellen
Miejsce urodzenia: Glasgow, Szkocja, Wielka Brytania, Europa
Status krwi: 50%
Cechy charakteru: Lavette jest dosyć specyficzną dziewczynką z nieco cynicznym i ciemnym poczuciem humoru. Dnie w domu spędzała zakopana w książkach, aby być najlepsza. Na Hogwart czekała od dawna z ekscytacją, nie mogąc się doczekać, aż wreszcie wyrwie się z okowów swojej rodziny. Przyjaciół nigdy nie miała, więc zależy jej na zdobyciu chociaż jednej bliższej osoby w zamku, chociaż postanowiła sobie, że nigdy nie dopuści ich do swoich najskrytszych tajemnic.
Wygląd postaci: Lavette jest całkiem przeciętna pod tym względem; ani wysoka, ani niska. Włosy ma jasne, nieco zaniedbane, a cerę bladą ze sporadycznymi rumieńcami. Usta są – według samej właścicielki – nijakie: wąskie, różowe i z dołeczkami. Tak samo nos, nic ciekawgo – jak to podsumowała ponuro.
Historia postaci: Lavette urodziła się jako pierwsze dziecko pani Rosabelli Shellen. Rosabella pochodziła ze starego rodu, którego korzenie sięgały Północnej Ameryki. Dopiero jej dziadek przeprowadził się do Walii, aby następnie jego syn przeniósł się do Szkocji. Tam też umarł w młodym wieku ledwie trzydziestu ośmiu lat przez śmiertelną chorobę, połowicznie osieracając Rosabellę i czyniąc jej trzydziestoczteroletnią matkę wdową.
Rosabella miała wówczas cztery lata, przez co mało pamiętała z tamtych dni, lecz przez całe swoje życie starała się dumnie reprezentować nazwisko Shellen. Potem jednak, jako piękna dwudziestolatka poznała mugolaka w jej wieku – Derrica Showelman. Młoda para całowicie się w sobie zakochała, mimo głośnym sprzeciwom matki Rosabelli. Potem oślepiona miłością dwudziestolatka przekreśliła całą swoją karierę w Ministerstwie Magii, zgarnęła swoje pieniądze i uciekła z Derriciem. Żyli szczęśliwie jeden rok; wtedy okazało się, że Rosabella jest w ciąży. Derric spanikował – on, zdrowy i pełen życia dwudziestojednolatek ojcem? Nie ma mowy! – i uciekł.
Rosabella chciała wrócić do matki, lecz okazało się, że i ta zmarła. Zrozpaczona osiedliła się z powrotem w swoim starym domu, ponawiając pracę w Ministerstwie od samego początku i starając się wychować dziecko.
Jednak każdy wie, jak życie jest w stanie zmienić człowieka. Odrobina alkoholu, złe wpływy towarzystwa – i z niewinnej Rosabelli może się stać inna osoba.
Przechodząc w końcu do naszej Lavette, która zachowała nazwisko po matce.
Lavette różniła się znacząco od rodzicielki; pozbawiona szczęśliwego dzieciństwa, znajdywała jedyną ostoję w książkach. Gdy dziwni ludzie przychodzili do ich domu, powoli zmieniającego się w ponurą melinę, chowała się pod kołdrą z latarką i z wypiekami na twarzy zgłębiała tajemnice magii. Jako siedmiolatka zyskała ojczyma, Rodgera Pettersona. Z jednej strony jej życie się polepszyło; Rodger kochał Rosabellę, pomógł jej wyjść z alkoholizmu i przywrócił ład w ich życiu, aby mogli udawać przeciętną rodzinę. Z drugiej strony, Rodger kochał Rosabellę, nie Lavette. Dbał co prawda, aby dziewczynka miała co jeść i pić, ale na tym jego zainteresowanie się kończyło. Cały wkład wychowawczy ograniczył się do krzyczenia, dawania niekończących się szlabanów i wysługiwania, gdy nieco podrosła.
Lavette w końcu zrozumiała, że nie ma co liczyć na dorosłych i wzięła do nauki z zaciętością godną dziewięciolatki, którą w tamtym czasie była. Szło jej topornie, bez nauczyciela, czerpiąc informacje z książek czasem przestarzałych o setki lat, nie mówiąc o niektórych tematach, które po prostu były za trudne. Lecz, powoli bo powoli, czuła się coraz lepiej. Mając cel, cel bycia lepszą od Rosabelle, lepszą od Rodgera, cel bycia NAJLEPSZĄ. Nie przeszkodziły jej nawet narodziny jej wrzeszczącej siostrzyczki gdy miała dziesięć lat. Nic.
Przejawy dziecięcej magii miała od właściwie wczesnego dzieciństwa. Nigdy nie umiała określić chwili, gdy nastąpią, lecz zwykle wtedy, gdy była przestraszona. Najbardziej zapadł jej w pamięci moment, gdy jako czterolatka kuliła się w swoim łóżku, przewracając ciężkie stronnice książki przed nią i do pokoju, w którym się kryła, wpadł pijany mężczyzna – jeden z "przyjaciół" jej matki. Bełkocąc po pijaku, zaczął iść chwiejnym kroikiem do Lavette. Dziewczynka przeraziła się i przywarła do ściany. Jej serce biło tak mocno, jakby zaraz miało wypaść z piersi, gdy nagle rozległ się huk. Mężczyzna wyleciał przez drzwi, wypadając przez okno na podwórko. Nic się mu oczywiście nie stało, ale młoda Lavette naprawdę się wtedy przestraszyła.
Kiedy w końcu mogła pójść do Ollivandera po własną – grab, włókno ze smoczego serca, dwanaście i pół cala – poczuła w końcu ulgę, mogąc przestać się bać bania się wybuchów.
Udziel poprawnych odpowiedzi:
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: Cześć, jak się nazywasz?
Cześć, nazywam się Lavette Shellen.
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: (Ej, wiesz gdzie jest Pałac Kultury w Warszawie?)
(Tak, na Placu Defilad w Warszawie.)
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: *podaje Ci talerz, wypełniony jakąś zupą*
*dziękuje i chwyta łyżkę*
Skąd dowiedziałeś/aś się o serwerze: Na mój serwer discord o tematyce RolePlay wszedł pewien hejter, oznajmiając parę nieprzyjemnych słów i kazał się uczyć od hapela. Wtedy nie wiedziałam czym jest ów "hapel", ale już wiem i chcę spróbować tutaj zagrać
Czy przeczytałeś regulamin serwera Hapel.pl? Tak.
Składając podanie, akceptuję regulaminy serwera Hapel.pl i zobowiązuje się do ich przestrzegania.
Miejsce urodzenia: Glasgow, Szkocja, Wielka Brytania, Europa
Status krwi: 50%
Cechy charakteru: Lavette jest dosyć specyficzną dziewczynką z nieco cynicznym i ciemnym poczuciem humoru. Dnie w domu spędzała zakopana w książkach, aby być najlepsza. Na Hogwart czekała od dawna z ekscytacją, nie mogąc się doczekać, aż wreszcie wyrwie się z okowów swojej rodziny. Przyjaciół nigdy nie miała, więc zależy jej na zdobyciu chociaż jednej bliższej osoby w zamku, chociaż postanowiła sobie, że nigdy nie dopuści ich do swoich najskrytszych tajemnic.
Wygląd postaci: Lavette jest całkiem przeciętna pod tym względem; ani wysoka, ani niska. Włosy ma jasne, nieco zaniedbane, a cerę bladą ze sporadycznymi rumieńcami. Usta są – według samej właścicielki – nijakie: wąskie, różowe i z dołeczkami. Tak samo nos, nic ciekawgo – jak to podsumowała ponuro.
Historia postaci: Lavette urodziła się jako pierwsze dziecko pani Rosabelli Shellen. Rosabella pochodziła ze starego rodu, którego korzenie sięgały Północnej Ameryki. Dopiero jej dziadek przeprowadził się do Walii, aby następnie jego syn przeniósł się do Szkocji. Tam też umarł w młodym wieku ledwie trzydziestu ośmiu lat przez śmiertelną chorobę, połowicznie osieracając Rosabellę i czyniąc jej trzydziestoczteroletnią matkę wdową.
Rosabella miała wówczas cztery lata, przez co mało pamiętała z tamtych dni, lecz przez całe swoje życie starała się dumnie reprezentować nazwisko Shellen. Potem jednak, jako piękna dwudziestolatka poznała mugolaka w jej wieku – Derrica Showelman. Młoda para całowicie się w sobie zakochała, mimo głośnym sprzeciwom matki Rosabelli. Potem oślepiona miłością dwudziestolatka przekreśliła całą swoją karierę w Ministerstwie Magii, zgarnęła swoje pieniądze i uciekła z Derriciem. Żyli szczęśliwie jeden rok; wtedy okazało się, że Rosabella jest w ciąży. Derric spanikował – on, zdrowy i pełen życia dwudziestojednolatek ojcem? Nie ma mowy! – i uciekł.
Rosabella chciała wrócić do matki, lecz okazało się, że i ta zmarła. Zrozpaczona osiedliła się z powrotem w swoim starym domu, ponawiając pracę w Ministerstwie od samego początku i starając się wychować dziecko.
Jednak każdy wie, jak życie jest w stanie zmienić człowieka. Odrobina alkoholu, złe wpływy towarzystwa – i z niewinnej Rosabelli może się stać inna osoba.
Przechodząc w końcu do naszej Lavette, która zachowała nazwisko po matce.
Lavette różniła się znacząco od rodzicielki; pozbawiona szczęśliwego dzieciństwa, znajdywała jedyną ostoję w książkach. Gdy dziwni ludzie przychodzili do ich domu, powoli zmieniającego się w ponurą melinę, chowała się pod kołdrą z latarką i z wypiekami na twarzy zgłębiała tajemnice magii. Jako siedmiolatka zyskała ojczyma, Rodgera Pettersona. Z jednej strony jej życie się polepszyło; Rodger kochał Rosabellę, pomógł jej wyjść z alkoholizmu i przywrócił ład w ich życiu, aby mogli udawać przeciętną rodzinę. Z drugiej strony, Rodger kochał Rosabellę, nie Lavette. Dbał co prawda, aby dziewczynka miała co jeść i pić, ale na tym jego zainteresowanie się kończyło. Cały wkład wychowawczy ograniczył się do krzyczenia, dawania niekończących się szlabanów i wysługiwania, gdy nieco podrosła.
Lavette w końcu zrozumiała, że nie ma co liczyć na dorosłych i wzięła do nauki z zaciętością godną dziewięciolatki, którą w tamtym czasie była. Szło jej topornie, bez nauczyciela, czerpiąc informacje z książek czasem przestarzałych o setki lat, nie mówiąc o niektórych tematach, które po prostu były za trudne. Lecz, powoli bo powoli, czuła się coraz lepiej. Mając cel, cel bycia lepszą od Rosabelle, lepszą od Rodgera, cel bycia NAJLEPSZĄ. Nie przeszkodziły jej nawet narodziny jej wrzeszczącej siostrzyczki gdy miała dziesięć lat. Nic.
Przejawy dziecięcej magii miała od właściwie wczesnego dzieciństwa. Nigdy nie umiała określić chwili, gdy nastąpią, lecz zwykle wtedy, gdy była przestraszona. Najbardziej zapadł jej w pamięci moment, gdy jako czterolatka kuliła się w swoim łóżku, przewracając ciężkie stronnice książki przed nią i do pokoju, w którym się kryła, wpadł pijany mężczyzna – jeden z "przyjaciół" jej matki. Bełkocąc po pijaku, zaczął iść chwiejnym kroikiem do Lavette. Dziewczynka przeraziła się i przywarła do ściany. Jej serce biło tak mocno, jakby zaraz miało wypaść z piersi, gdy nagle rozległ się huk. Mężczyzna wyleciał przez drzwi, wypadając przez okno na podwórko. Nic się mu oczywiście nie stało, ale młoda Lavette naprawdę się wtedy przestraszyła.
Kiedy w końcu mogła pójść do Ollivandera po własną – grab, włókno ze smoczego serca, dwanaście i pół cala – poczuła w końcu ulgę, mogąc przestać się bać bania się wybuchów.
Udziel poprawnych odpowiedzi:
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: Cześć, jak się nazywasz?
Cześć, nazywam się Lavette Shellen.
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: (Ej, wiesz gdzie jest Pałac Kultury w Warszawie?)
(Tak, na Placu Defilad w Warszawie.)
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: *podaje Ci talerz, wypełniony jakąś zupą*
*dziękuje i chwyta łyżkę*
Skąd dowiedziałeś/aś się o serwerze: Na mój serwer discord o tematyce RolePlay wszedł pewien hejter, oznajmiając parę nieprzyjemnych słów i kazał się uczyć od hapela. Wtedy nie wiedziałam czym jest ów "hapel", ale już wiem i chcę spróbować tutaj zagrać
Czy przeczytałeś regulamin serwera Hapel.pl? Tak.
Składając podanie, akceptuję regulaminy serwera Hapel.pl i zobowiązuje się do ich przestrzegania.
