19.08.2017 13:38
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 21.08.2017 14:02 przez N4D1A. Edytowano w sumie 2 razy.
Powód edycji: Niespodziewany problem z nickiem
)
Imię i nazwisko: Angel Ellis
Miejsce urodzenia: Szpital Św. Tomasza w Londynie.
Status krwi: 50%
Cechy charakteru: Angel jest po prostu skrzywdzonym dzieckiem, z problemami silniejszymi od niego... Skrytość, samotność czy myśli o tym że cały otaczający go świat to fikcja, są jedynie czubkiem góry lodowej, w końcu co można mówić o osobie która mimo bycia chłopcem, cały czas utożsamia się z płcią jemu przeciwną, wstydząc się przy tym również swego imienia, przez co niemalże zawsze przedstawia się jedynie swym nazwiskiem. Nie jest radosny, ale też nie jest smutny, Nie czuje strachu, lecz nie jest odważny... i mimo okazyjnych skłonności do agresji, Angel dobrym chłopcem.
Wygląd postaci: Angel posiada długie włosy, zazwyczaj związane w koński ogon. ich kolor zależy od chłopaka, który regularnie barwi je, kiedy dany kolor mu się znudzi. Poza tym jest niski, nawet jak na swój jedenastoletni wiek, a rysy jego twarzy są bardziej kobiece niż męskie, przez co jeszcze łatwiej jest mu trzymać pozory tego że jest kimś, kim tak na prawdę nie jest. Warto również nadmienić ze ma piękne, błękitne oczęta i dosyć często przebiera się w ciuchy bardziej pasujące do płci pięknej. Ponadto rzadko patrzy w oczy innym ludziom, a jego twarz często zdobi piękny uśmiech, będący jedynie maską, którą stara się zasłonić wszystkie negatywne emocje.
Historia postaci: Angel nie zawdzięcza swego imienia przypadkowi, choć jemu zawdzięcza przyjście na ten świat- zwykłej chwili słabości jego matki, która dała się uwieść i wykorzystać mężczyźnie, o którym Angel już nigdy w swym życiu miał nie usłyszeć ani słowa... W sumie jedyne co go uratowało to fanatyzm religijny jego matki, która mimo, że nie poddała się zabiegowi aborcji to obwiniała syna o wszystkie swe niepowodzenia życiowe, każdego dnia zarówno wznosząc rękę przeciw chłopcu, jak i ciągając go przed lustro by tam, układając jego włosy opowiadać mu o tym, jakie to wspaniałe miała plany, zarówno o swej karierze zawodowej jak i o tym, że zawsze marzyła o córce... Każdego dnia młody Angel słuchał tych wyrzutów i znosił krzywdy, które mu czyniła jego rodzicielka... Wszystko to zaowocowało zarówno tym, że chłopak wstydził się swojej płci, jak i tym, że jedyne szczęście odnajdował w cichych podszeptach w jego głowię, które wytykały mu sztuczność tego świata i uświadamiały go że chłopak tak na prawdę nie istnieje, a jest jedynie marionetką w rękach kogoś kogo nie może ani dostrzec, ani wyczuć... Chłopiec dokładał wszelkich starań by te myśli nigdy nie znalazły ujścia z jego ust, nawet kiedy został odebrany swojej matce przez rząd angielski z powodu zaniedbań i nadużyć, których dopuściła się kobieta, a cała prawda wyszła na jaw kiedy jeden z nauczycieli zwrócił uwagę na dziwne zachowanie chłopca... bo w końcu czy normalnym jest utrzymywanie, że nie jest się chłopcem, wieczne trzymanie się na uboczu, no i wstyd przed własnym imieniem? Jednak kiedy podczas zajęć W-Fu, kiedy nauczyciel dostrzegł ślady po uderzeniach pasa na plecach chłopaka, życie takie jakie znał Angel miało skończyć się już na dobre... Jednak uwolnienie się od Matki, było jedynie przejściem z rąk jednego oprawcy, w łapska drugiego, w końcu nikt nie powiedział że życie to spacer po parku. Angel często powtarzał to nic nie warte powiedzonko kiedy był upokarzany przez znacznie starsze, zepsute dzieci z sierocińca które to bez jakichkolwiek oporów robiły z jego życia ciągnący się w nieskończoność koszmar, znęcając się nad Angelem zarówno fizycznie jak i psychicznie. Jednak mimo tego że Angelowi zdawało się że gorzej już nie będzie, jego oprawcy poszli o krok dalej i chcąc zademonstrować pokaz swej siły reszcie dzieci z sierocińca, wyciągnęli którejś nocy Angela z łóżka w spólnym pokoju, po czym mimo błagań i płaczu dziesięciolatka, zaciągnęli go do opuszczonego skrzydła domu dziecka, gdzie z radością dali upust swym frustracją kopiąc go po całym młodym ciele... Angel pamiętał każdy szczegół z tej nocy która zdawała się w tedy nie mieć końca, kiedy zwinięty w kłębek chłopiec wyzywany i kopany czuł jak tonie w bezkresnym morzu strachu i upokorzenia... a w jego głowie pojawiały się wspomnienia okrucieństw jakich zaznał w swym młodym życiu, czując przy tym jak strach ustępuje miejsca czemuś czego nie czuł do tej pory, jak gdyby cała nienawiść tego świata wpłynęła w jego żyły i umysł, a chłopak leżąc na ziemi przeklinał cały ten świat, marząc tylko by jego oprawcy poczuli ból z jakim Angel musiał zmagać się przez całe życie... Nagle zapadła cisza, kolejne kopniaki przestały spadać na ciało Angela, zaś w następnej chwili do uszu Angela dobiegł przerażający wrzask jego oprawców, którzy w agonicznym bólu padli na ziemię, zginając swe ciała w konwulsjach bólu. Widok ich cierpienia był ostatnią rzeczą jaką widział nim ciemność wypełniła oczy chłopca który oczy otworzył dopiero będąc okalanym bielą szpitalnej pościeli, a obok niego siedział uśmiechnięty mężczyzna, w ciemnym garniturze, który jak się miał za chwile Angel dowiedzieć, czekał już od jakiegoś czasu przy łóżku młodego chłopca aż ten się obudzi... Mężczyzna okazał się być jednym z pracowników Hogwartu, szkoły magii i czarodziejstwa w co oczywiście Chłopak mu nie wierzył, jednak wszelkie zwątpienie prysło niczym bańka mydlana, kiedy mężczyzna samą siłą woli sprawił że wszystkie lampki i łóżka na pustym oddziale wzniosły się ku górze, jak gdyby na chwile zapominając o istnieniu grawitacji...
Po tym nie małym dowodzie, którego Angel nie był w stanie wyjaśnić sobie logicznie, mężczyzna wręczył mu list z propozycją nauki w szkole dla czarodziejów, a parę dni po tym wydarzaniu młody Angel spacerował po ulicy pokątnej ze swym chwilowym opiekunem, po kolei odhaczając kolejne punkty na liście niezbędników ucznia Hogwartu, by po paru godzinach wsiąść w pociąg na peronie 9 i 3/4 i odjechać w stronę swego nowego domu z radością patrząc w przyszłość.
Udziel poprawnych odpowiedzi:
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: Cześć, jak się nazywasz?
(Odpowiedz pełnym zdaniem na zadane pytanie jako twoja postać oraz zapytaj ucznia o jego imię i nazwisko)
Odpowiedź: Emmm... Jestem Ellise, miło mi ciebie poznać... A jak ty się nazywasz?
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: (Ej, wiesz gdzie jest Pałac Kultury w Warszawie?)
(Odpowiedz pełnym zdaniem na zadane pytanie OOC)
Odpowiedź: (Sadzę że jest on w Warszawie
)
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: *podaje Ci talerz, wypełniony jakąś zupą*
(Zareaguj na czynność Stevena)
Odpowiedź: *Z delikatnym uśmiechem zerknął w stronę Stevena, by w następnej chwili łapiąc się pod boki, zapytał go radosnym, acz pretensjonalnym głosem* Czy ty chcesz żebym był gruby Stevenie? już i bez tego nie jest mi lekko z tymi ruchomymi schodami...
Skąd dowiedziałeś/aś się o serwerze: Od kolegi
Czy przeczytałeś regulamin serwera Hapel.pl? Tak
Miejsce urodzenia: Szpital Św. Tomasza w Londynie.
Status krwi: 50%
Cechy charakteru: Angel jest po prostu skrzywdzonym dzieckiem, z problemami silniejszymi od niego... Skrytość, samotność czy myśli o tym że cały otaczający go świat to fikcja, są jedynie czubkiem góry lodowej, w końcu co można mówić o osobie która mimo bycia chłopcem, cały czas utożsamia się z płcią jemu przeciwną, wstydząc się przy tym również swego imienia, przez co niemalże zawsze przedstawia się jedynie swym nazwiskiem. Nie jest radosny, ale też nie jest smutny, Nie czuje strachu, lecz nie jest odważny... i mimo okazyjnych skłonności do agresji, Angel dobrym chłopcem.
Wygląd postaci: Angel posiada długie włosy, zazwyczaj związane w koński ogon. ich kolor zależy od chłopaka, który regularnie barwi je, kiedy dany kolor mu się znudzi. Poza tym jest niski, nawet jak na swój jedenastoletni wiek, a rysy jego twarzy są bardziej kobiece niż męskie, przez co jeszcze łatwiej jest mu trzymać pozory tego że jest kimś, kim tak na prawdę nie jest. Warto również nadmienić ze ma piękne, błękitne oczęta i dosyć często przebiera się w ciuchy bardziej pasujące do płci pięknej. Ponadto rzadko patrzy w oczy innym ludziom, a jego twarz często zdobi piękny uśmiech, będący jedynie maską, którą stara się zasłonić wszystkie negatywne emocje.
Historia postaci: Angel nie zawdzięcza swego imienia przypadkowi, choć jemu zawdzięcza przyjście na ten świat- zwykłej chwili słabości jego matki, która dała się uwieść i wykorzystać mężczyźnie, o którym Angel już nigdy w swym życiu miał nie usłyszeć ani słowa... W sumie jedyne co go uratowało to fanatyzm religijny jego matki, która mimo, że nie poddała się zabiegowi aborcji to obwiniała syna o wszystkie swe niepowodzenia życiowe, każdego dnia zarówno wznosząc rękę przeciw chłopcu, jak i ciągając go przed lustro by tam, układając jego włosy opowiadać mu o tym, jakie to wspaniałe miała plany, zarówno o swej karierze zawodowej jak i o tym, że zawsze marzyła o córce... Każdego dnia młody Angel słuchał tych wyrzutów i znosił krzywdy, które mu czyniła jego rodzicielka... Wszystko to zaowocowało zarówno tym, że chłopak wstydził się swojej płci, jak i tym, że jedyne szczęście odnajdował w cichych podszeptach w jego głowię, które wytykały mu sztuczność tego świata i uświadamiały go że chłopak tak na prawdę nie istnieje, a jest jedynie marionetką w rękach kogoś kogo nie może ani dostrzec, ani wyczuć... Chłopiec dokładał wszelkich starań by te myśli nigdy nie znalazły ujścia z jego ust, nawet kiedy został odebrany swojej matce przez rząd angielski z powodu zaniedbań i nadużyć, których dopuściła się kobieta, a cała prawda wyszła na jaw kiedy jeden z nauczycieli zwrócił uwagę na dziwne zachowanie chłopca... bo w końcu czy normalnym jest utrzymywanie, że nie jest się chłopcem, wieczne trzymanie się na uboczu, no i wstyd przed własnym imieniem? Jednak kiedy podczas zajęć W-Fu, kiedy nauczyciel dostrzegł ślady po uderzeniach pasa na plecach chłopaka, życie takie jakie znał Angel miało skończyć się już na dobre... Jednak uwolnienie się od Matki, było jedynie przejściem z rąk jednego oprawcy, w łapska drugiego, w końcu nikt nie powiedział że życie to spacer po parku. Angel często powtarzał to nic nie warte powiedzonko kiedy był upokarzany przez znacznie starsze, zepsute dzieci z sierocińca które to bez jakichkolwiek oporów robiły z jego życia ciągnący się w nieskończoność koszmar, znęcając się nad Angelem zarówno fizycznie jak i psychicznie. Jednak mimo tego że Angelowi zdawało się że gorzej już nie będzie, jego oprawcy poszli o krok dalej i chcąc zademonstrować pokaz swej siły reszcie dzieci z sierocińca, wyciągnęli którejś nocy Angela z łóżka w spólnym pokoju, po czym mimo błagań i płaczu dziesięciolatka, zaciągnęli go do opuszczonego skrzydła domu dziecka, gdzie z radością dali upust swym frustracją kopiąc go po całym młodym ciele... Angel pamiętał każdy szczegół z tej nocy która zdawała się w tedy nie mieć końca, kiedy zwinięty w kłębek chłopiec wyzywany i kopany czuł jak tonie w bezkresnym morzu strachu i upokorzenia... a w jego głowie pojawiały się wspomnienia okrucieństw jakich zaznał w swym młodym życiu, czując przy tym jak strach ustępuje miejsca czemuś czego nie czuł do tej pory, jak gdyby cała nienawiść tego świata wpłynęła w jego żyły i umysł, a chłopak leżąc na ziemi przeklinał cały ten świat, marząc tylko by jego oprawcy poczuli ból z jakim Angel musiał zmagać się przez całe życie... Nagle zapadła cisza, kolejne kopniaki przestały spadać na ciało Angela, zaś w następnej chwili do uszu Angela dobiegł przerażający wrzask jego oprawców, którzy w agonicznym bólu padli na ziemię, zginając swe ciała w konwulsjach bólu. Widok ich cierpienia był ostatnią rzeczą jaką widział nim ciemność wypełniła oczy chłopca który oczy otworzył dopiero będąc okalanym bielą szpitalnej pościeli, a obok niego siedział uśmiechnięty mężczyzna, w ciemnym garniturze, który jak się miał za chwile Angel dowiedzieć, czekał już od jakiegoś czasu przy łóżku młodego chłopca aż ten się obudzi... Mężczyzna okazał się być jednym z pracowników Hogwartu, szkoły magii i czarodziejstwa w co oczywiście Chłopak mu nie wierzył, jednak wszelkie zwątpienie prysło niczym bańka mydlana, kiedy mężczyzna samą siłą woli sprawił że wszystkie lampki i łóżka na pustym oddziale wzniosły się ku górze, jak gdyby na chwile zapominając o istnieniu grawitacji...
Po tym nie małym dowodzie, którego Angel nie był w stanie wyjaśnić sobie logicznie, mężczyzna wręczył mu list z propozycją nauki w szkole dla czarodziejów, a parę dni po tym wydarzaniu młody Angel spacerował po ulicy pokątnej ze swym chwilowym opiekunem, po kolei odhaczając kolejne punkty na liście niezbędników ucznia Hogwartu, by po paru godzinach wsiąść w pociąg na peronie 9 i 3/4 i odjechać w stronę swego nowego domu z radością patrząc w przyszłość.
Udziel poprawnych odpowiedzi:
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: Cześć, jak się nazywasz?
(Odpowiedz pełnym zdaniem na zadane pytanie jako twoja postać oraz zapytaj ucznia o jego imię i nazwisko)
Odpowiedź: Emmm... Jestem Ellise, miło mi ciebie poznać... A jak ty się nazywasz?
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: (Ej, wiesz gdzie jest Pałac Kultury w Warszawie?)
(Odpowiedz pełnym zdaniem na zadane pytanie OOC)
Odpowiedź: (Sadzę że jest on w Warszawie
)Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: *podaje Ci talerz, wypełniony jakąś zupą*
(Zareaguj na czynność Stevena)
Odpowiedź: *Z delikatnym uśmiechem zerknął w stronę Stevena, by w następnej chwili łapiąc się pod boki, zapytał go radosnym, acz pretensjonalnym głosem* Czy ty chcesz żebym był gruby Stevenie? już i bez tego nie jest mi lekko z tymi ruchomymi schodami...
Skąd dowiedziałeś/aś się o serwerze: Od kolegi
Czy przeczytałeś regulamin serwera Hapel.pl? Tak
Składając podanie, akceptuję regulaminy serwera Hapel.pl i zobowiązuje się do ich przestrzegania.
Przepraszam za kłopot, jednak nie wiedziałem że na serwerze nie można mieć nicka zawierającego spację, dla tego moje konto na serwerze MC nazwałem "KawaiiSpook"
Why are we still here? Just to suffer?
![[Obrazek: N8E9j5b.png]](https://i.imgur.com/N8E9j5b.png)