16.06.2017 17:31
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 17.06.2017 17:57 przez Kajixa123. Edytowano w sumie 2 razy.)
Imię i nazwisko: Søvi Olsen
Data i miejsce urodzenia: 11 lipca 2038
Status krwi: 75%
Historia postaci: (Minimum szesnaście rozwiniętych zdań)
11 lipca 2038 roku na świat przyszła mała dziewczynka. Rodzicami tego dziecka byli Sara i Erik Olsen. Nadano jej imię Søvi. W pierwszych latach bardzo rozrabiała i mało kto potrafił z nią wytrzymać. Dopiero gdy miała iść do szkoły stała się spokojna i grzeczna, zawsze skora do pomocy. Będąc w wieku szkolnym, uwielbiała zakładać sukienki, aczkolwiek można było ujrzeć ją w spodniach. W szkole posiadała sporo przyjaciół, którzy z każdym problemem przychodzili właśnie do niej. Za każdym razem chętnie wysłuchiwała danej osoby i służyła dobrą radą czy też innym sposobem pomagała. W szkole nauczyciele chwalili dziewczynkę, uczyła się bardzo dobrze. Zawsze aktywnie uczestniczyła w zajęciach i uwielbiała wychowanie fizyczne. W tamtym czasie pisała pamiętnik, który spaliła po pewnym wydarzeniu. Pewnego słonecznego dnia Søvi wyszła lekko zdenerwowana ze szkoły. Szła do domu z myślą, że tam będzie lepiej. Wchodząc do domu, zdjęła buty i sweter. W jadalni czekała na nią mama z obiadem na stole. Dziewczynka pobiegła szybko do pokoju i położyła plecak pod biurkiem. Następnie udała się do jadalni, usiadła na przeciwko mamy. Na talerzu zobaczyła jej ulubione frytki. Bardzo się ucieszyła i spojrzała na sól, której nie dosięgała i przerzuciła wzrok na mamę. -Mamo, podałabyś mi sól?- Zapytała spokojnym głosem. -Co mówisz perełko?- Sara nie dosłyszała. -Pytam czy podasz mi sól!- Powiedziała głośniej, już lekko zdenerwowana. -Coś dziś słabo Cię słyszę, mogłabyś powtórzyć?- Zapytała mama z lekkim zakłopotaniem. -Podaj mi tą sól!- Wykrzyknęła i trzasnęła ręką w stół. W tym momencie solniczka sama przyleciała do ręki Søvi. Przerażona dziewczynka położyła sól na stole i zaczęła panicznie płakać. Mama starała się ją jakoś uspokoić, czekając aż wróci jej ojciec. Po jakimś czasie do domu wrócił Erik. Wraz z Sarą wytłumaczyli wszystko dziewczynce. Opowiadali jej o magii, o tym, że nie chcieli mówić jej wcześniej i jaka była tego przyczyna. Søvi była przerażona, lecz z czasem zrozumiała wszystko i z radością wyczekiwała dnia pójścia do szkoły. Po paru tygodniach uczyła się już w magicznej szkole. Wychodziło jej to nienajgorzej, jednakże w szkole niemagicznej było lepiej. Nie przykładała się już aż tak do nauki, wolała spędzać czas z przyjaciółmi. Mimo tego, że była grzecznym dzieckiem, nie raz zdażyło jej się coś nabroić, lecz zawsze starała się z tego jakoś wybrnąć. W ostatniej klasie zaczęła się starać najbardziej, wybryki się nie zdażały i trochę ograniczyła kontakt z przyjaciółmi, chciała zdać jak najlepiej, tym bardziej, że nie wiedziała kim chce zostać. Po ukończeniu szkoły zamieszkała w Norwegii. Nadal myśli nad przyszłością, rozważa różnego rodzaju opcje. Próbuje wszystkiego po trochu w domu i czeka na coś co ją najbardziej zainteresuje. Pewnej deszczowej nocy, w parku gdzie nie było nikogo, ze względu na bardzo późną godzinę. Søvi, która chodząc ścieżkami, co chwile robiła obrót w deszczu, zauważyła siedzącego na ławce, pod drzewem, mężczyznę. Poszła więc w jego kierunku i stojąc przed nim, cała przemoczona, zapytała: -Witaj. Czy mogę się dosiąść?- Uśmiechnęła się szeroko w jego kierunku. Nieznajomy uniósł głowę spoglądając na kobietę. -Jeśli musisz.- odpowiedział oschle. Nie przejmując się tym, Søvi usiadła obok niego. Rozmawiali do trzeciej nad ranem. Po czym ona uznała, że już późno, dlatego musi wracać do domu. Mężczyzna odprowadził ją pod dom i poszedł w swoją stronę. Od tamtego czasu Søvi nie mogła o nim zapomnieć i w końcu po roku znowu się spotkali. Ostatnio wiele dzieje się w jej życiu, co będzie dalej? Okaże się.
Wygląd postaci: (Minimum dwanaście rozwiniętych zdań)
Patrząc na nią można zauważyć krótkie, blond włosy, które sięgają do ramion. Często pozostawia je rozpuszczone, jednakże czasem spina na różne sposoby. Poniżej widać wąskie czoło. Jej brwi są wypielęgnowane. Uwagę przykuwają piękne, szaro-niebieskie oczy. Spojrzenie Søvi jest zazwyczaj zdecydowane, ale czasem radosne i przyjazne. Przeważnie towarzyszy temu piękny, szeroki, biały uśmiech. Pod jej zadziornym noskiem, widać wydatne, gładkie, kształtne usta. Ogółem na twarzy można zauważyć uwydatnione kości policzkowe. Makijaż zazwyczaj jest delikatny. Zdarza się, że na różnego rodzaju imprezy, maluje się mocniej. Cera Søvi jest blada ze względu na to, że nie przepada za słońcem, widać, iż dba o nią. Ludzie którzy jej dotkną, mówią często o tym jaką gładką skórę ona ma. Zawsze chodzi wyprostowana, jej sylwetka jest zgrabna i lekko wysportowana. Walczy o nią codziennie, robiąc różnego rodzaju ćwiczenia. Ona sama nie należy do osób wysokich. Jej wzrost to około 170cm. Często nosi wysokie buty, czasem jednak woli ubrać zwykłe płaskie. Po domu nie lubi chodzić w obuwiu. Nosi dopasowane spódnice do kolan i koszule. Czasem, zakłada spodnie z wysokim stanem. Często też ubiera sukienki różnego kroju.
Cechy charakteru: (Minimum dwanaście rozwiniętych zdań)
Søvi jak przystało na prawdziwą kobietę jest bardzo zmienna. Jednak przeważnie jest spokojna i nie wybucha złością, chyba że ktoś na prawdę wyprowadzi ją z równowagi. Czasem miła i potulna, innym razem może zabić wzrokiem. Jedno jest pewne, czyli jej stanowczość, nie lubi się powtarzać. Gdy poznaje nowe osoby jest przyjazna i nie skreśla nigdy nikogo na początku. Nie lubi jednak otwierać się przed ludźmi od razu, nie mówi za wiele o sobie, za to bardzo lubi słuchać opowieści innych. Dla swoich bliskich ma ogromną wyrozumiałość. Gdy ktoś skrzywdzi kogoś ważnego dla niej, nigdy mu tego nie odpuści. Nie zawsze pragnie zemsty, ale nigdy nie zapomina. Nie bardzo lubi słońce i gdy jest ciepło, raczej woli śnieg, zimę. Natomiast uwielbia deszcz i burze, wtedy może siedzieć na dworze i podziwiać. Ma ogromne poczucie humoru, które nie wszystkim odpowiada. Gdy ktoś umiera ona zaczyna panicznie płakać i mało kto jest w stanie ją uspokoić, taki stan trwa zależnie od tego kto to był i jak ona dowiedziała się o tym. Jest bardzo tolerancyjna i zawsze pomaga ludziom. Gdy widzi kogoś biedniejszego, stara się pomóc, czy to da jakąś sumę pieniędzy, nie zawsze jest to dużo, czy po prostu podaruje coś tej osobie, zawsze gdy ktoś o to ją pyta powtarza hasło "Wolę dać i się pomylić, niż nie dać i się pomylić". Uwielbia dbać o siebie i długie kąpiele z różnego rodzaju płynami, dodatkami.
Wyniki z OWuTeM-ów:
(Dysponujesz trzydziestoma punktami. W - 6, PO – 5, Z – 4, N – 3, O – 2, T – 1; nie istnieje możliwość niepodchodzenia do egzaminu.)
Astronomia – 1
Eliksiry – 4
Historia Magii – 1
Mugoloznawstwo - 2
Latanie – 1
Numerologia – 1
Opieka Nad Magicznymi Stworzeniami – 5
Obrona Przed Czarną Magią – 5
Starożytne Runy – 1
Transmutacja – 2
Wróżbiastwo – 1
Zaklęcia i Uroki – 4
Zielarstwo – 2
Skąd dowiedziałeś się o serwerze? Od brata
Co to jest IC i jak je zapisujemy?
IC to dokładniej In Character, czyli są to wypowiedzi i czynności, których dokonuje dana, odgrywana przez nas postać. Czynności zapisujemy przy użyciu gwiazdek np. *Wyciąga rękę z kieszeni, po czym wystawia ją w kierunku lodówki i łapie za uchwyt, następnie lekko ciągnąć, otwiera ją i wyciąga kiełbase, po czym zamyka i zaczyna ją jeść*
Co to jest OOC i jak je zapisujemy?
OOC to dokładniej Out Of Character, czyli są to wypowiedzi, które nie dotyczą naszej postaci, tylko bezpośrednio nas, zwracamy się dzięki temu do osoby, która odgrywa tamtą postać, ale nie do postaci. Takie wypowiedzi piszemy w nawiasach np. (Dobra ja kończę na razie, będę około 20 jak coś.)
Napisz akcję, w której twoja postać porządkuje strych w swoim domu i napotyka się na pamiątkę z czasów szkolnych.
(Minimum szesnaście linijek, w tym sześć czynności.)
*Kobieta trzymając w ręcę wiaderko z wodą i płynem oraz ścierką udaje się po schodach w górę. Dotarłszy do drzwi znajdujących się na samym końcu schodów, pociąga za klamkę, tym samym otwierając je. Wchodzi do pomieszczenia i zaczyna się rozglądać. Podchodzi do krzesła, które znajduje się w prawym kącie pokoju i wykręca ścierkę, po czym obciera je, następnie siada, odkłada wiaderko i wrzuca do niego ścierkę. Otwiera pierwszy karton, leżący obok jej prawej nogi, widnieje na nim napis "Czasy mojej edukacji - Søvi". Zagląda do środka, widzi tam swoją starą szatę, lekko ją unosi i spod niej wyciąga album ze zdjęciami. Otwiera i spogląda na pierwsze zdjęcia, po chwili na jej twarzy pojawia się, szeroki, szczery uśmiech. Przeglądając dalej , trafia na zdjęcie grupki dziewczyn. Przygląda się jemu i wskazuje na każdą dziewczynę w myślach przypominając sobie jej imię oraz jakąś śmieszną historię związaną z daną osobą. Gdy natyka się na ostatnią z nich, po jej policzku spływa łza, w momencie, w którym przypomina sobie, że była to jej najlepsza przyjaciółka, a teraz nie mają ze sobą żadnego kontaktu i nawet nie pamięta jej nazwiska. Przeglądając dalej, uśmiechała się, co chwile wybuchając śmiechem. Po chwili jej oczom ukazuje się zdjęcie na którym obejmuje jakiegoś starszego mężczyznę. Pod fotografią widnieje napis "Najlepszy człowiek na świecie!", uśmiecha się czule, natomiast po jej policzku spływa kolejna łza. Kładzie prawą dłoń na zdjęciu, po czym ociera łzę, która spadła w tamto miejsce. Po tym zamyka album i wkłada go spowrotem , kładąc go na swojej starej szacie, przy czym delikatnie dotykając ubrania. Zamyka karton i wstaje z krzesła. Następnie zaczyna obcierać resztę przedmiotów znajdujących się na strychu, nie przeglądając już niczego. Po skończonej pracy, zabiera wiaderko, ścierkę i wychodzi. Zamykając drzwi, jeszcze raz spogląda na poprzedni karton z pamiątkami szkolnymi i schodzi na dół*
Czy przeczytałeś regulamin? Tak.
Składając podanie, akceptuję regulaminy serwera Hapel.pl i zobowiązuje się do ich przestrzegania.
Data i miejsce urodzenia: 11 lipca 2038
Status krwi: 75%
Historia postaci: (Minimum szesnaście rozwiniętych zdań)
11 lipca 2038 roku na świat przyszła mała dziewczynka. Rodzicami tego dziecka byli Sara i Erik Olsen. Nadano jej imię Søvi. W pierwszych latach bardzo rozrabiała i mało kto potrafił z nią wytrzymać. Dopiero gdy miała iść do szkoły stała się spokojna i grzeczna, zawsze skora do pomocy. Będąc w wieku szkolnym, uwielbiała zakładać sukienki, aczkolwiek można było ujrzeć ją w spodniach. W szkole posiadała sporo przyjaciół, którzy z każdym problemem przychodzili właśnie do niej. Za każdym razem chętnie wysłuchiwała danej osoby i służyła dobrą radą czy też innym sposobem pomagała. W szkole nauczyciele chwalili dziewczynkę, uczyła się bardzo dobrze. Zawsze aktywnie uczestniczyła w zajęciach i uwielbiała wychowanie fizyczne. W tamtym czasie pisała pamiętnik, który spaliła po pewnym wydarzeniu. Pewnego słonecznego dnia Søvi wyszła lekko zdenerwowana ze szkoły. Szła do domu z myślą, że tam będzie lepiej. Wchodząc do domu, zdjęła buty i sweter. W jadalni czekała na nią mama z obiadem na stole. Dziewczynka pobiegła szybko do pokoju i położyła plecak pod biurkiem. Następnie udała się do jadalni, usiadła na przeciwko mamy. Na talerzu zobaczyła jej ulubione frytki. Bardzo się ucieszyła i spojrzała na sól, której nie dosięgała i przerzuciła wzrok na mamę. -Mamo, podałabyś mi sól?- Zapytała spokojnym głosem. -Co mówisz perełko?- Sara nie dosłyszała. -Pytam czy podasz mi sól!- Powiedziała głośniej, już lekko zdenerwowana. -Coś dziś słabo Cię słyszę, mogłabyś powtórzyć?- Zapytała mama z lekkim zakłopotaniem. -Podaj mi tą sól!- Wykrzyknęła i trzasnęła ręką w stół. W tym momencie solniczka sama przyleciała do ręki Søvi. Przerażona dziewczynka położyła sól na stole i zaczęła panicznie płakać. Mama starała się ją jakoś uspokoić, czekając aż wróci jej ojciec. Po jakimś czasie do domu wrócił Erik. Wraz z Sarą wytłumaczyli wszystko dziewczynce. Opowiadali jej o magii, o tym, że nie chcieli mówić jej wcześniej i jaka była tego przyczyna. Søvi była przerażona, lecz z czasem zrozumiała wszystko i z radością wyczekiwała dnia pójścia do szkoły. Po paru tygodniach uczyła się już w magicznej szkole. Wychodziło jej to nienajgorzej, jednakże w szkole niemagicznej było lepiej. Nie przykładała się już aż tak do nauki, wolała spędzać czas z przyjaciółmi. Mimo tego, że była grzecznym dzieckiem, nie raz zdażyło jej się coś nabroić, lecz zawsze starała się z tego jakoś wybrnąć. W ostatniej klasie zaczęła się starać najbardziej, wybryki się nie zdażały i trochę ograniczyła kontakt z przyjaciółmi, chciała zdać jak najlepiej, tym bardziej, że nie wiedziała kim chce zostać. Po ukończeniu szkoły zamieszkała w Norwegii. Nadal myśli nad przyszłością, rozważa różnego rodzaju opcje. Próbuje wszystkiego po trochu w domu i czeka na coś co ją najbardziej zainteresuje. Pewnej deszczowej nocy, w parku gdzie nie było nikogo, ze względu na bardzo późną godzinę. Søvi, która chodząc ścieżkami, co chwile robiła obrót w deszczu, zauważyła siedzącego na ławce, pod drzewem, mężczyznę. Poszła więc w jego kierunku i stojąc przed nim, cała przemoczona, zapytała: -Witaj. Czy mogę się dosiąść?- Uśmiechnęła się szeroko w jego kierunku. Nieznajomy uniósł głowę spoglądając na kobietę. -Jeśli musisz.- odpowiedział oschle. Nie przejmując się tym, Søvi usiadła obok niego. Rozmawiali do trzeciej nad ranem. Po czym ona uznała, że już późno, dlatego musi wracać do domu. Mężczyzna odprowadził ją pod dom i poszedł w swoją stronę. Od tamtego czasu Søvi nie mogła o nim zapomnieć i w końcu po roku znowu się spotkali. Ostatnio wiele dzieje się w jej życiu, co będzie dalej? Okaże się.
Wygląd postaci: (Minimum dwanaście rozwiniętych zdań)
Patrząc na nią można zauważyć krótkie, blond włosy, które sięgają do ramion. Często pozostawia je rozpuszczone, jednakże czasem spina na różne sposoby. Poniżej widać wąskie czoło. Jej brwi są wypielęgnowane. Uwagę przykuwają piękne, szaro-niebieskie oczy. Spojrzenie Søvi jest zazwyczaj zdecydowane, ale czasem radosne i przyjazne. Przeważnie towarzyszy temu piękny, szeroki, biały uśmiech. Pod jej zadziornym noskiem, widać wydatne, gładkie, kształtne usta. Ogółem na twarzy można zauważyć uwydatnione kości policzkowe. Makijaż zazwyczaj jest delikatny. Zdarza się, że na różnego rodzaju imprezy, maluje się mocniej. Cera Søvi jest blada ze względu na to, że nie przepada za słońcem, widać, iż dba o nią. Ludzie którzy jej dotkną, mówią często o tym jaką gładką skórę ona ma. Zawsze chodzi wyprostowana, jej sylwetka jest zgrabna i lekko wysportowana. Walczy o nią codziennie, robiąc różnego rodzaju ćwiczenia. Ona sama nie należy do osób wysokich. Jej wzrost to około 170cm. Często nosi wysokie buty, czasem jednak woli ubrać zwykłe płaskie. Po domu nie lubi chodzić w obuwiu. Nosi dopasowane spódnice do kolan i koszule. Czasem, zakłada spodnie z wysokim stanem. Często też ubiera sukienki różnego kroju.
Cechy charakteru: (Minimum dwanaście rozwiniętych zdań)
Søvi jak przystało na prawdziwą kobietę jest bardzo zmienna. Jednak przeważnie jest spokojna i nie wybucha złością, chyba że ktoś na prawdę wyprowadzi ją z równowagi. Czasem miła i potulna, innym razem może zabić wzrokiem. Jedno jest pewne, czyli jej stanowczość, nie lubi się powtarzać. Gdy poznaje nowe osoby jest przyjazna i nie skreśla nigdy nikogo na początku. Nie lubi jednak otwierać się przed ludźmi od razu, nie mówi za wiele o sobie, za to bardzo lubi słuchać opowieści innych. Dla swoich bliskich ma ogromną wyrozumiałość. Gdy ktoś skrzywdzi kogoś ważnego dla niej, nigdy mu tego nie odpuści. Nie zawsze pragnie zemsty, ale nigdy nie zapomina. Nie bardzo lubi słońce i gdy jest ciepło, raczej woli śnieg, zimę. Natomiast uwielbia deszcz i burze, wtedy może siedzieć na dworze i podziwiać. Ma ogromne poczucie humoru, które nie wszystkim odpowiada. Gdy ktoś umiera ona zaczyna panicznie płakać i mało kto jest w stanie ją uspokoić, taki stan trwa zależnie od tego kto to był i jak ona dowiedziała się o tym. Jest bardzo tolerancyjna i zawsze pomaga ludziom. Gdy widzi kogoś biedniejszego, stara się pomóc, czy to da jakąś sumę pieniędzy, nie zawsze jest to dużo, czy po prostu podaruje coś tej osobie, zawsze gdy ktoś o to ją pyta powtarza hasło "Wolę dać i się pomylić, niż nie dać i się pomylić". Uwielbia dbać o siebie i długie kąpiele z różnego rodzaju płynami, dodatkami.
Wyniki z OWuTeM-ów:
(Dysponujesz trzydziestoma punktami. W - 6, PO – 5, Z – 4, N – 3, O – 2, T – 1; nie istnieje możliwość niepodchodzenia do egzaminu.)
Astronomia – 1
Eliksiry – 4
Historia Magii – 1
Mugoloznawstwo - 2
Latanie – 1
Numerologia – 1
Opieka Nad Magicznymi Stworzeniami – 5
Obrona Przed Czarną Magią – 5
Starożytne Runy – 1
Transmutacja – 2
Wróżbiastwo – 1
Zaklęcia i Uroki – 4
Zielarstwo – 2
Skąd dowiedziałeś się o serwerze? Od brata
Co to jest IC i jak je zapisujemy?
IC to dokładniej In Character, czyli są to wypowiedzi i czynności, których dokonuje dana, odgrywana przez nas postać. Czynności zapisujemy przy użyciu gwiazdek np. *Wyciąga rękę z kieszeni, po czym wystawia ją w kierunku lodówki i łapie za uchwyt, następnie lekko ciągnąć, otwiera ją i wyciąga kiełbase, po czym zamyka i zaczyna ją jeść*
Co to jest OOC i jak je zapisujemy?
OOC to dokładniej Out Of Character, czyli są to wypowiedzi, które nie dotyczą naszej postaci, tylko bezpośrednio nas, zwracamy się dzięki temu do osoby, która odgrywa tamtą postać, ale nie do postaci. Takie wypowiedzi piszemy w nawiasach np. (Dobra ja kończę na razie, będę około 20 jak coś.)
Napisz akcję, w której twoja postać porządkuje strych w swoim domu i napotyka się na pamiątkę z czasów szkolnych.
(Minimum szesnaście linijek, w tym sześć czynności.)
*Kobieta trzymając w ręcę wiaderko z wodą i płynem oraz ścierką udaje się po schodach w górę. Dotarłszy do drzwi znajdujących się na samym końcu schodów, pociąga za klamkę, tym samym otwierając je. Wchodzi do pomieszczenia i zaczyna się rozglądać. Podchodzi do krzesła, które znajduje się w prawym kącie pokoju i wykręca ścierkę, po czym obciera je, następnie siada, odkłada wiaderko i wrzuca do niego ścierkę. Otwiera pierwszy karton, leżący obok jej prawej nogi, widnieje na nim napis "Czasy mojej edukacji - Søvi". Zagląda do środka, widzi tam swoją starą szatę, lekko ją unosi i spod niej wyciąga album ze zdjęciami. Otwiera i spogląda na pierwsze zdjęcia, po chwili na jej twarzy pojawia się, szeroki, szczery uśmiech. Przeglądając dalej , trafia na zdjęcie grupki dziewczyn. Przygląda się jemu i wskazuje na każdą dziewczynę w myślach przypominając sobie jej imię oraz jakąś śmieszną historię związaną z daną osobą. Gdy natyka się na ostatnią z nich, po jej policzku spływa łza, w momencie, w którym przypomina sobie, że była to jej najlepsza przyjaciółka, a teraz nie mają ze sobą żadnego kontaktu i nawet nie pamięta jej nazwiska. Przeglądając dalej, uśmiechała się, co chwile wybuchając śmiechem. Po chwili jej oczom ukazuje się zdjęcie na którym obejmuje jakiegoś starszego mężczyznę. Pod fotografią widnieje napis "Najlepszy człowiek na świecie!", uśmiecha się czule, natomiast po jej policzku spływa kolejna łza. Kładzie prawą dłoń na zdjęciu, po czym ociera łzę, która spadła w tamto miejsce. Po tym zamyka album i wkłada go spowrotem , kładąc go na swojej starej szacie, przy czym delikatnie dotykając ubrania. Zamyka karton i wstaje z krzesła. Następnie zaczyna obcierać resztę przedmiotów znajdujących się na strychu, nie przeglądając już niczego. Po skończonej pracy, zabiera wiaderko, ścierkę i wychodzi. Zamykając drzwi, jeszcze raz spogląda na poprzedni karton z pamiątkami szkolnymi i schodzi na dół*
Czy przeczytałeś regulamin? Tak.
Składając podanie, akceptuję regulaminy serwera Hapel.pl i zobowiązuje się do ich przestrzegania.
