17.08.2017 15:12
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 18.08.2017 14:12 przez Gnom. Edytowano w sumie 4 razy.)
Imię i nazwisko: Anastasia Rose
Miejsce urodzenia: Londyn
Status krwi: 75%
Cechy charakteru:
Większość osób powiedziałaby, że jest Anastasia jest zamkniętym w sobie, nieśmiałym dzieckiem. Nie jest to jednak stuprocentowa prawda. Dziewczynka jest po prostu introwertyczką. Raczej nie podejdzie do ciebie i nie zacznie rozmowy- będzie czekała wieki, aż to ty zrobisz pierwszy krok , co zapewne się nie wydarzy, przez co straci masę szans na przyjaźń. Jeśli natomiast zdecydujesz się z nią porozmawiać to z chęcią włączy się w rozmowę. Raczej nie będzie próbowała przejąć kontroli nad konwersacją. Będąc idealnym słuchaczem pozwoli ci się wygadać sprowadzając ilość swoich wypowiedzi do minimum. Czasami jednak, gdy ma wyjątkowo dobry humor lub gdy czuje się komfortowo w temacie to ona przejmuje pałeczkę. Pokazuje wtedy swoją inteligencję oraz nad wyraz bogate i dojrzałe jak na jej wiek słownictwo. Lubi dzielić się swoją wiedzą z innymi.
Jest tolerancyjna. Nie liczy się dla niej status krwi, płeć czy rasa. Wszystkich stara się traktować równo.
Stara się nie okazywać negatywnych emocji- nie chce aby ludzie uznali ją za słabą. Jeśli płacze to tylko w zaciszu swojego pokoju, a gdy trzeba z niego wyjść to ociera łzy, wymusza uśmiech na twarzy i udaje, że nic się nie stało.
Kocha się uczyć. Gdyby mogła to przesiedziałaby cały dzień w swoim pokoju nie wychylając nosa z książek. Wpojono jej, że wiedza jest przepustką do wielkiego świata, a ona w to uwierzyła i konsekwentnie dąży do swojego celu jakim jest wyrwanie się ze swojej rodziny. Potrafi stawiać sobie cele i z uporem do nich dążyć, wie jednak kiedy są one nie realne i należy odpuścić. Jest bardzo odpowiedzialna jak na swój wiek. Zawsze stara się wypełniać powierzone jej obowiązki.
Cierpi na arachnofobię w zaawansowanym stadium. Kiedyś mdlała na widok zdjęcia pająka, teraz dzięki kilkuletniej terapii zdjęcia lub rysunki powodują tylko, że czuje się niekomfortowo. Mdleje tylko przy żywych pająkach chodzących po jej skórze. Dodatkowo cierpi na lekką nyktofobię w lekkin stadium. Fobia ta powoduje u Anastasi lęk przed ciemnością. Dziewczynka wyobraża sobie, że czai się tam coś niebezpiecznego- pająki. Doprowadza to do tego, że Anastasia nie jest w stanie zasnąć przy zgaszonym świetle.
Wygląd postaci:
Drobna dziewczynka o lekko ponad 140 centymetrach wzrostu i wadze nie przekraczającej 30 kilogramów. Ma smukłą, wyrzeźbioną treningami baletu sylwetkę z lekko zarysowanymi mięśniami.
Jej blade ciało jest pozbawione jakichkolwiek pieprzyków. Od dziecka nawet w zimie smaruje się kremami z mocnym filtrem. Powodem tego jest alergia na słońce, które powoduje u niej swędzącą wysypkę.
Nie tyczy się to jednak jej twarzy, która mimo, że pozbawiona jest pieprzyków obfituje w drobne piegi. Niektórzy mogą twierdzić, że dodają uroku, ale Anastasia stara się je zatuszować jak może. Na tejże twarzy znajdują się całkiem zgrabne nosek i usta. Nie są one jednak zbytnio zauważalne, ponieważ całą uwaga skupia się na oczach dziewczynki. Duże w kształcie migdałów mają barwę ciemnego brązu, który z daleka przypomina czarny. Razem z ciemnymi, gęstymi rzęsami mocno kontrastują one z jasną karnacją Anastasi. Twarz otoczona jest długimi brązowymi włosami, które falami spływają na ramiona dziewczynki sięgając jej aż do pasa.
Historia postaci:
Pewnego marcowego dnia w jednym z Londyńskich szpitali urodziła się dziewczynka jakich wiele. Dla rodziców był to jednak prawdziwy skarb. Wiele lat wyczekiwanemu dziecku postanowili dać to co najlepsze. Od najmłodszych lat dziewczynka była wychowywana w dokładnie przemyślany i poukładany przez rodziców plan. Od najmłodszych lat uczyła się grać na fortepianie. Następnie pojawił się balet kształtujący dobrą postawę ciała i płynność ruchów oraz zajęcia z kaligrafii i etykiety, które miały wychować Anastasię na młodą damę. Dziewczynka nie zawsze przepadała za tymi zajęciami jednak wpajano jej, że to czego się nauczy nikt nie będzie w stanie jej zabrać toteż mała Anastasia godzinami ćwiczyła. Z czasem zaczęła osiągać pomniejsze sukcesy co sprawiało jej radość. Jedna rzecz nie pozwalała jej jednak spać. Widziała wiele osób posługujących się magią w jej otoczeniu. U większości zdolności objawiały się bardzo szybko natomiast ona choćby niewiadomo jak się starała i tak nie potrafiła zrobić niczego magicznego. Pewnego dnia gdy miała siedem lat jak codziennie po zakończeniu zajęć baletu wróciła do domu. Była niezwykle podekscytowana gdyż zbliżało się przedstawienie, a ona miała w nim zatańczyć. Natychmiast wyciągnęła baletki z torby i zaczęła je zakładać na stopy, aby jeszcze raz przećwiczyć swój układ. W tym momencie buty zaczęły się same wiązać, a Anastasia patrzyła na nie jak zaczarowana. Natychmiast zawołała rodziców, którzy również ucieszyli się z ujawnienia się magii u ich córki.
Niestety los nie przygotował dziewczynce miłego życia. Kiedy miała osiem lat w wypadku samochodowym zginęli jej rodzice wraz z najbliższą rodziną. Anastasia będąc niepełnoletnia trafiła do sierocińca, który bardzo odbił się na jej psychice.
Z ciepłego domu troszczących się o nią ludzi trafiła do starej zimnej kamienicy. Jej życie zmieniło się w koszmar. Była spisana na straty- nikt nie chce ośmioletniego dziecka adoptować. Toteż szczególnie się nią nie przejmowano. Dostawała coś do jedzenia, łóżko z kocem do spania i publiczną szkołę dla dzieci „trudnych” ze sierocińca. Pojawiło się jednak jakieś światełko w tunelu. Pewna rodzina chciała ja zaadoptować. Rodzina zastępcza okazałą się jednak bardziej chętna na pieniądze jakie Anastasia dziedziczyła niż na samą dziewczynkę, którą postanowili traktować jak pomoc domową. Niby zaspokajali jej podstawowe potrzeby, ale dbali o to by zbyt dużo na nią nie wydawać. Wtedy Anastasia zaczęła coraz częściej uciekać do książek. Utożsamiała się z ich bohaterami, aby choć na chwilę uciec od rzeczywistości. Uświadomiła sobie też, że wiedza jest jej potrzebna by wyrwać się z jej nowego domu. Wzięła się jeszcze mocniej do nauki, tak, że była jedną z najlepszych osób w szkole. Cały czas jednak odliczała czas do jej jedenastych urodzin.
Kiedy nadszedł ten dzień cały czas wyglądała przez okno aby sprawdzić czy list już przyszedł. Z godziny na godzinę robiła się coraz bardziej zdenerwowana, aż w końcu wieczorem usłyszała trzepot skrzydeł. Zobaczyła śnieżnobiałą sowę, która niosła w szponach list. Natychmiast go otworzyła i pobiegła pokazać go opiekunom. Myślała, że oni też będą się cieszyć. Ci stwierdzili jednak, że jeśli dziewczynka pójdzie do tej szkoły to może zapomnieć o jakiejkolwiek ich pomocy finansowej poza biletami. Ten moment był kluczowy w życiu Anastasi. Bardzo wydoroślała. Zaczęła dorabiać sobie trochę pieniędzy aby móc je później wymienić na galeony. Do końca wakacji miała tyle, że wystarczyło na skromną wyprawkę. 31 sierpnia udała się na pokątną, a następnego dnia na peron 93/4 skąd wyjechała do Hogwartu.
Udziel poprawnych odpowiedzi:
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: Cześć, jak się nazywasz?
Jestem Anastasia, a ty?
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: (Ej, wiesz gdzie jest Pałac Kultury w Warszawie?)
(Gdzieś w centrum, ale nwm gdzie dokładnie. Nie mieszkam w Warszawie)
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: *podaje Ci talerz, wypełniony jakąś zupą*
*delikatnie chwyta talerz i uważając by ciecz się nie wylała stawia ją na stole* Co to za zupa?
[b]Skąd dowiedziałeś/aś się o serwerze: Internet, albo jeden z tych starych filmików promujących (tych przed sidem). Nie pamiętam co zobaczyłam pierwsze.
Czy przeczytałeś regulamin serwera Hapel.pl? Tak[/b]
Miejsce urodzenia: Londyn
Status krwi: 75%
Cechy charakteru:
Większość osób powiedziałaby, że jest Anastasia jest zamkniętym w sobie, nieśmiałym dzieckiem. Nie jest to jednak stuprocentowa prawda. Dziewczynka jest po prostu introwertyczką. Raczej nie podejdzie do ciebie i nie zacznie rozmowy- będzie czekała wieki, aż to ty zrobisz pierwszy krok , co zapewne się nie wydarzy, przez co straci masę szans na przyjaźń. Jeśli natomiast zdecydujesz się z nią porozmawiać to z chęcią włączy się w rozmowę. Raczej nie będzie próbowała przejąć kontroli nad konwersacją. Będąc idealnym słuchaczem pozwoli ci się wygadać sprowadzając ilość swoich wypowiedzi do minimum. Czasami jednak, gdy ma wyjątkowo dobry humor lub gdy czuje się komfortowo w temacie to ona przejmuje pałeczkę. Pokazuje wtedy swoją inteligencję oraz nad wyraz bogate i dojrzałe jak na jej wiek słownictwo. Lubi dzielić się swoją wiedzą z innymi.
Jest tolerancyjna. Nie liczy się dla niej status krwi, płeć czy rasa. Wszystkich stara się traktować równo.
Stara się nie okazywać negatywnych emocji- nie chce aby ludzie uznali ją za słabą. Jeśli płacze to tylko w zaciszu swojego pokoju, a gdy trzeba z niego wyjść to ociera łzy, wymusza uśmiech na twarzy i udaje, że nic się nie stało.
Kocha się uczyć. Gdyby mogła to przesiedziałaby cały dzień w swoim pokoju nie wychylając nosa z książek. Wpojono jej, że wiedza jest przepustką do wielkiego świata, a ona w to uwierzyła i konsekwentnie dąży do swojego celu jakim jest wyrwanie się ze swojej rodziny. Potrafi stawiać sobie cele i z uporem do nich dążyć, wie jednak kiedy są one nie realne i należy odpuścić. Jest bardzo odpowiedzialna jak na swój wiek. Zawsze stara się wypełniać powierzone jej obowiązki.
Cierpi na arachnofobię w zaawansowanym stadium. Kiedyś mdlała na widok zdjęcia pająka, teraz dzięki kilkuletniej terapii zdjęcia lub rysunki powodują tylko, że czuje się niekomfortowo. Mdleje tylko przy żywych pająkach chodzących po jej skórze. Dodatkowo cierpi na lekką nyktofobię w lekkin stadium. Fobia ta powoduje u Anastasi lęk przed ciemnością. Dziewczynka wyobraża sobie, że czai się tam coś niebezpiecznego- pająki. Doprowadza to do tego, że Anastasia nie jest w stanie zasnąć przy zgaszonym świetle.
Wygląd postaci:
Drobna dziewczynka o lekko ponad 140 centymetrach wzrostu i wadze nie przekraczającej 30 kilogramów. Ma smukłą, wyrzeźbioną treningami baletu sylwetkę z lekko zarysowanymi mięśniami.
Jej blade ciało jest pozbawione jakichkolwiek pieprzyków. Od dziecka nawet w zimie smaruje się kremami z mocnym filtrem. Powodem tego jest alergia na słońce, które powoduje u niej swędzącą wysypkę.
Nie tyczy się to jednak jej twarzy, która mimo, że pozbawiona jest pieprzyków obfituje w drobne piegi. Niektórzy mogą twierdzić, że dodają uroku, ale Anastasia stara się je zatuszować jak może. Na tejże twarzy znajdują się całkiem zgrabne nosek i usta. Nie są one jednak zbytnio zauważalne, ponieważ całą uwaga skupia się na oczach dziewczynki. Duże w kształcie migdałów mają barwę ciemnego brązu, który z daleka przypomina czarny. Razem z ciemnymi, gęstymi rzęsami mocno kontrastują one z jasną karnacją Anastasi. Twarz otoczona jest długimi brązowymi włosami, które falami spływają na ramiona dziewczynki sięgając jej aż do pasa.
Historia postaci:
Pewnego marcowego dnia w jednym z Londyńskich szpitali urodziła się dziewczynka jakich wiele. Dla rodziców był to jednak prawdziwy skarb. Wiele lat wyczekiwanemu dziecku postanowili dać to co najlepsze. Od najmłodszych lat dziewczynka była wychowywana w dokładnie przemyślany i poukładany przez rodziców plan. Od najmłodszych lat uczyła się grać na fortepianie. Następnie pojawił się balet kształtujący dobrą postawę ciała i płynność ruchów oraz zajęcia z kaligrafii i etykiety, które miały wychować Anastasię na młodą damę. Dziewczynka nie zawsze przepadała za tymi zajęciami jednak wpajano jej, że to czego się nauczy nikt nie będzie w stanie jej zabrać toteż mała Anastasia godzinami ćwiczyła. Z czasem zaczęła osiągać pomniejsze sukcesy co sprawiało jej radość. Jedna rzecz nie pozwalała jej jednak spać. Widziała wiele osób posługujących się magią w jej otoczeniu. U większości zdolności objawiały się bardzo szybko natomiast ona choćby niewiadomo jak się starała i tak nie potrafiła zrobić niczego magicznego. Pewnego dnia gdy miała siedem lat jak codziennie po zakończeniu zajęć baletu wróciła do domu. Była niezwykle podekscytowana gdyż zbliżało się przedstawienie, a ona miała w nim zatańczyć. Natychmiast wyciągnęła baletki z torby i zaczęła je zakładać na stopy, aby jeszcze raz przećwiczyć swój układ. W tym momencie buty zaczęły się same wiązać, a Anastasia patrzyła na nie jak zaczarowana. Natychmiast zawołała rodziców, którzy również ucieszyli się z ujawnienia się magii u ich córki.
Niestety los nie przygotował dziewczynce miłego życia. Kiedy miała osiem lat w wypadku samochodowym zginęli jej rodzice wraz z najbliższą rodziną. Anastasia będąc niepełnoletnia trafiła do sierocińca, który bardzo odbił się na jej psychice.
Z ciepłego domu troszczących się o nią ludzi trafiła do starej zimnej kamienicy. Jej życie zmieniło się w koszmar. Była spisana na straty- nikt nie chce ośmioletniego dziecka adoptować. Toteż szczególnie się nią nie przejmowano. Dostawała coś do jedzenia, łóżko z kocem do spania i publiczną szkołę dla dzieci „trudnych” ze sierocińca. Pojawiło się jednak jakieś światełko w tunelu. Pewna rodzina chciała ja zaadoptować. Rodzina zastępcza okazałą się jednak bardziej chętna na pieniądze jakie Anastasia dziedziczyła niż na samą dziewczynkę, którą postanowili traktować jak pomoc domową. Niby zaspokajali jej podstawowe potrzeby, ale dbali o to by zbyt dużo na nią nie wydawać. Wtedy Anastasia zaczęła coraz częściej uciekać do książek. Utożsamiała się z ich bohaterami, aby choć na chwilę uciec od rzeczywistości. Uświadomiła sobie też, że wiedza jest jej potrzebna by wyrwać się z jej nowego domu. Wzięła się jeszcze mocniej do nauki, tak, że była jedną z najlepszych osób w szkole. Cały czas jednak odliczała czas do jej jedenastych urodzin.
Kiedy nadszedł ten dzień cały czas wyglądała przez okno aby sprawdzić czy list już przyszedł. Z godziny na godzinę robiła się coraz bardziej zdenerwowana, aż w końcu wieczorem usłyszała trzepot skrzydeł. Zobaczyła śnieżnobiałą sowę, która niosła w szponach list. Natychmiast go otworzyła i pobiegła pokazać go opiekunom. Myślała, że oni też będą się cieszyć. Ci stwierdzili jednak, że jeśli dziewczynka pójdzie do tej szkoły to może zapomnieć o jakiejkolwiek ich pomocy finansowej poza biletami. Ten moment był kluczowy w życiu Anastasi. Bardzo wydoroślała. Zaczęła dorabiać sobie trochę pieniędzy aby móc je później wymienić na galeony. Do końca wakacji miała tyle, że wystarczyło na skromną wyprawkę. 31 sierpnia udała się na pokątną, a następnego dnia na peron 93/4 skąd wyjechała do Hogwartu.
Udziel poprawnych odpowiedzi:
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: Cześć, jak się nazywasz?
Jestem Anastasia, a ty?
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: (Ej, wiesz gdzie jest Pałac Kultury w Warszawie?)
(Gdzieś w centrum, ale nwm gdzie dokładnie. Nie mieszkam w Warszawie)
Pomocnik UczeńKlasa1 [StevenJeffkins]: *podaje Ci talerz, wypełniony jakąś zupą*
*delikatnie chwyta talerz i uważając by ciecz się nie wylała stawia ją na stole* Co to za zupa?
[b]Skąd dowiedziałeś/aś się o serwerze: Internet, albo jeden z tych starych filmików promujących (tych przed sidem). Nie pamiętam co zobaczyłam pierwsze.
Czy przeczytałeś regulamin serwera Hapel.pl? Tak[/b]
Składając podanie, akceptuję regulaminy serwera Hapel.pl i zobowiązuje się do ich przestrzegania.
